W większości przypadków, konsumenci nie mają możliwości negocjowania warunków podpisywanej przez siebie umowy i mają na ogół dwa wyjścia: podpisanie umowy w zaproponowanej formie, lub też odrzucenie jej w całości. Dla przedsiębiorstw stwarza to okazję do stosowania tzw. klauzul niedozwolonych, czyli zapisów, które nie mogą znaleźć się w umowie podpisywanej między przedsiębiorcą, a klientem.
Warto wiedzieć o tym, iż wg kodeksu cywilnego, postanowienia które nie zostały uzgodnione indywidualnie, nie są dla konsumenta wiążące jeśli wynikają z nich prawa i obowiązki, które w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają jego interesy.
Klauzule niedozwolone często spotykamy w umowach, które podpisujemy z biurami podróży. Są to np. postanowienia, w których biura podróży zrzekają się odpowiedzialności za opóźnienia samolotów lub zmianę hotelu. Biuro podróży nie może też kwestionować prawa do zwrotu świadczeń za niewykorzystanie całości programu. Niedozwolone jest też zastrzeganie sobie możliwości odwołania wycieczki z przyczyn od biura niezależnych i jednoczesne uniemożliwienie ubiegania się przez klientów o wypłaty odszkodowań. Wśród niedozwolonych warunków umowy są też te, które skracają okres na złożenie reklamacji za pobyt, który okazał się nieudanym z winy biura. Klientom przysługuje też prawo do ubiegania się o rekompensaty za zorganizowanie noclegu w innym hotelu niż ten, który widnieje w umowie.
Warto mieć świadomość, iż rejestr klauzul niedozwolonych zawiera postanowienia, które zostały uznane za niezgodne z prawem przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Powództwo do SOKiK w związku z podejrzeniem zamieszczania w umowach biur podróży klauzul niedozwolonych może wnieść potencjalny lub obecny już klient. Takie pozwy mogą też wnosić organizacje społeczne, takie jak np. Federacja Konsumentów, oraz miejscy lub powiatowi rzecznicy praw konsumentów.
Monitorowaniem dyskusyjnych zapisów w umowach zajmuje się Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Instytucja ta regularnie bada wzory umów zawieranych między konsumentami, a biurami podróży. W przypadku wykrycia nieprawidłowości lub dyskusyjnych zapisów we wzorcach umów, UOKiK kieruje sprawę do SOKiK. Postanowienia umów, które przez sąd zostaną uznane za niezgodne z obowiązującymi przepisami, są następnie wpisywane do rejestru klauzul niedozwolonych i od tego momentu ich używanie w obrocie jest zabronione.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz