Celem obowiązku alimentacyjnego jest dostarczenie środków utrzymania. Wysokość świadczenia alimentacyjnego jest zależna od potrzeb osoby, której zostało przyznane oraz od realnych możliwości finansowych strony zobowiązanej. Obowiązek alimentacyjny może wynikać z pokrewieństwa lub też z więzów prawnych i jest uzależniony od bliskości pokrewieństwa, przysposobienia, powinowactwa oraz od tego, czy osoby uprawione są w stanie utrzymać się samodzielnie.
Pomimo tego, iż zaspokojenie potrzeb każdego człowieka w pierwszej kolejności powinno nastąpić z jego własnych środków, takich jak wynagrodzenie za pracę, przychody z majątku czy też świadczeń społecznych, nie zawsze jest to możliwe – stąd wynika potrzeba istnienia obowiązku alimentacyjnego.
Zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny ma za zadanie dostarczanie osobie uprawnionej środków utrzymania – są to środki przeznaczane na wyżywienie, mieszkanie, odzież, środki higieny osobistej itd. - oraz, w razie potrzeby – również środków wychowania.
Jeśli osoba uprawiona znajduje się w tzw. niedostatku, to znaczy nie jest w stanie własnymi siłami zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb (jest bezrobotna, nie pobiera emerytury lub renty, nie posiada dochodów z innych źródeł) – wtedy wysokość alimentów ustala się na poziomie zapewniającym pełne utrzymanie. Jeśli zaś możliwości takiej osoby są wystarczające do pokrycie tylko części jej usprawiedliwionych potrzeb, wysokość alimentów ustala się na odpowiednio niższym poziomie.
Za usprawiedliwione potrzeby uznaje się takie potrzeby, których zaspokojenie zapewnia prawidłowy i odpowiedni do wieku rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe zaś, w przypadku osób zobowiązanych, rozumie się jako zarobki i dochody, jakie osoba ta osiągałaby przy pełnym wykorzystaniu swoich możliwości fizycznych i umysłowych.
Należy pamiętać, iż rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego, zasłaniając się niskimi dochodami lub tym, iż wypłacanie alimentów stanowi dla nich zbyt duży ciężar. W wyjątkowych sytuacjach rodzice mogą zostać zobowiązani nawet do wyzbycia się swojego majątku (bądź jego części) – dzieje się tak np. w przypadku, gdy jest to koniecznie do ratowania zdrowia dziecka. Jedyną okolicznością upoważniającą do zwolnienia z obowiązku alimentacyjnego jest sytuacja, w której rodzic nie posiada jakichkolwiek możliwości do wywiązania się z ww. obowiązku.
Istotnym jest fakt, iż osiągnięcie przez dziecko pełnoletności nie jest podstawą do zwolnienia z obowiązku alimentacyjnego. Taki obowiązek trwa tak długo, jak długo osoba uprawniona nie zdobędzie odpowiednich do swoich uzdolnień oraz predyspozycji psychicznych i fizycznych kwalifikacji zawodowych.
Pamiętajmy też, że obowiązek alimentacyjny nie ustaje w ogóle wówczas, gdy dziecko w związku z wrodzoną lub nabytą niepełnosprawnością fizyczną lub psychiczną jest niezdolne do podjęcia pracy i samodzielnego zaspokojenia swoich potrzeb.
Obowiązek alimentacyjny w stosunku do pełnoletniego dziecka może ustać wówczas, gdy czas pobierania nauki wydłuża się nadmiernie z winy osoby uprawnionej i jeśli jest ona w stanie, zważywszy na wiek i przygotowanie ogólne, podjąć pracę zarobkową. W przypadku dziecka niepełnoletniego zaś, obowiązek ten może ustać jedynie wtedy, gdy dziecko uzyska zawód i/lub podejmie pracę, dającą zarobki pozwalające na zaspokojenie potrzeb.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz